Tespih Ağacının Gölgesinde-Harper Lee

Bülbülü Öldürmek kitabının devam kitabı Tespih Ağacının Gölgesinde. 

Öncelikle ben yazarının artık çoktan ölmüştür diye düşündüğümden(neden böyle düşündüm hatırlamıyorum) 2.kitabın çıktığını duyunca çok şaşırdım.Hazır ilk kitapta okunacaklar listemde olduğu için peş peşe okurum diye başladım bu mini seriye. 

Diğer bir şaşkınlığım ise nedense Harperı hep erkek hayal etmiştim. Yazar ile ilgili araştırma yapayım derken kadın olduğunu görünce ikinci kez şaşırdım. Tabi kendime de iyi güldüm hani:) 

Kitap ilk kitap gibi akıcı,basit dilli. 

Kahramanımız Scout büyümüş. 20yıl geçmiş aradan. New York'tan doğduğu yer olan Maycomb'a yıllık izninde gidiyor. Epey bir şaşırıyor. Çünkü ırkçılık daha da alevlenmiş bir halde,sil başa dönmüş durumda herşey. Ama onu en şaşırtan babasının fikirleri oluyor. Avukat olan babasını hep örnek aldığından büyük hayal kırıklığı yaşıyor. İlk kitapta babası ile olan diyolagları çok hoştu. 2.kitabın sonlarında aralarında geçen diyaloglar ise daha farklı,dokunaklı geldi bana...

"Bütün o devetüyü süsler filan aralandığında,bu dünyada doğmuş her kadın onu bir kitap gibi okuyabilen güçlü bir erkek ister;onun aşığı olmakla kalmayıp dünyayı sırtlayabilen bir adam. Aptalca değil mi?

-Koca değil baba istiyorlar,o halde?"

"...şimdi sen,bir vicdanla doğmuş genç bayan,yaşamının bir yerlerinde onu bir Deniz kabuğu gibi babanın vicdanına yapıştırmışsın..onu hiçbir zaman bir erkeğin yüreğini ve bir erkeğin kusurlarını,zaaflarını taşıyan bir erkek olarak görmedin-kabul ediyorum görmen gerçekten zor olurdu,çünkü çok az hata yapıyor,ama o da hepimiz gibi hata yapıyor. Sen duygusal anlamda sakattın,ona dayanıyor aradığın yanıtları ondan alıyor ve kendi yanıtlarının mutlaka onun yanıtlarıyla örtüşeceğini varsayıyordun. Sonra bir gün tesadüfen,onu vicdanının -tabi senin de vicdanının-tam da antitezi olan bir şeyi yaparken gördüğünde bunu sözcüğün gerçek anlamıyla kaldıramadın. "

"Bazen yaşayabilmemiz için azıcık öldürmemiz gerekir,bunu yapmadığımızda-kadınlar bunu yapmadığında,sabahlara kadar ağlamaktan helak olurlar. "

Not:iki kitabın yayınlamasının arasında 55yıl olması bana belki de birincisini çok beğenmiş olan birçok kişinin şu anda hayatta olmayışını düşündürdü nedense..birilerini kaybediyoruz ama hayat devam ediyor:(